فرآیند کشش میلگرد | اصطحکاک و روانکاری مناسب بین قالب و میلگرد | کشش میلگرد
فرآیند کشش میلگرد | کشش میلگرد
فرآیند کشش میلگرد قسمت دوم
در شکل دهی فلزات شرایط اصطحکاک بین قالب و میلگرد به عواملی همچون نیرو، چگونگی تغییر فرم خواص نهایی نمونه،
زبری سطح و غیره اهمیت زیادی دارد. تنش اصطحکاکی (Ƭ) بر حسب واحد نیرو بر واحد مساحت
سطح تماس اندازه گیری می شود.
مساحت سطح تماس مرز فلز تغییر فرم یافته است. بنابراین تنش اصطحکاکی یا مقاومتی همان
تنش برشی در مرز آن است.
فرآیند کشش میلگرد | مکانیزم اصطحکاک یک پدیده پیچیده است و به متغییرهای زیادی نظیر جنس ماده ، اندازه و قطر میلگرد
و سرعت تغییر فرم، دما و شرایط جوی و غیره بستگی دارد.
برای یک روانکار مشخص عموما از سه مدل برای تشریح اثر آن استفاده می شود.
هیدرودینامیکی، روانکاری مرزی و روانکاری هیدرواستاتیکی .
در روانکاری هیدرواستاتیکی که در شکل دهی فلزات متداول است روانکار در هنگام تماس ابزار با نمونه بصورت
تعداد زیادی بسته کوچک در سطح نمونه حبس می شود. در تغییر فرم مومنسان فلز سطح میلگرد واپیچیده می شود
و نقش سطح قالب را به خود می گیرد. از این رو مساحت واقعی تماس به چسبندگی ویژه ی سطح تماس مربوط می شود
و همانند حالت تغییر فرم کشسان صرف نظر نمی شود.
فرآیند کشش میلگرد
بنابراین اصطحکاک در تغییر فرم مومنسان ضرورتا با اصطحکاک لغزشی در قطعات ماشین متفاوت است. به هر حال سرعتهای
نسبی بالا بین قطعه کار و سطح ابزار همراه با فشار زیاد فصل مشترک و یا مد های سنگین تغییر فرم باعث شکسته شدن فیلم سطحی خواهد شد و سطح جدید اجازه خواهد یافت که با سطح ابزار در تماس باشد.
از این رو ایجاد تماس چسبنده تسهیل می شود برای چنین حالتی ضرورتا فلز در حال تغییر فرم در طول سطح ابزار لغزش نمی کند ضمن آنکه فرض عدم وجود هیچگونه لغزش بین قطعه کار(میلگرد) و ابزار(قالب) نیز نادرست می باشد.
برای چنین مکانیزم مرکبی از اصطحکاک که معمولا در شکل دهی فلزات اتفاق می افتد اصطحکاک تابع لغزش و چسبندگی است. از این رو معادله برشی زیر به دست می آید:
[P+ AØ]µ = Ƭ
۰ دیدگاه